Kukui (Aleurites moluccanus): Olej z orzechów rafinowany

Olej kukui tłoczony jest z nasion tungowca molukańskiego (Aleurites moluccanus), drzewa należącego do rodziny Wilczomleczowatych. Tungowiec molukański prawdopodobnie wywodzi się z Polinezji i rozprzestrzeniał się wraz z postępującym osadnictwem ludzi, którzy zabierali nasiona ze sobą i sadzili na kolejnych wyspach. Tak też zapewne dotarł do Hawajów, których jest oficjalnym symbolem. W języku hawajskim drzewo nazywane jest kukui, co oznacza oświecenie.

Dla tubylców tungowiec był cennym lekarstwem i źródłem surowców do różnorodnych zastosowań. Wykorzystywali drewno, korę, liście, kwiaty, niedojrzałe owoce i nasiona. Z nasion tungowca, zwanych potocznie orzechami kukui lub bankul wykonuje się modną biżuterię. Ponieważ zawierają znaczną ilość tłuszczu w przeszłości używano ich jako lamp do oświetlania, a nawet do odmierzania czasu. Jeden bankul palił się około 15 minut, czyli 4 bankule odpowiadały godzinie.

Olej kukui ma bardzo dobre parametry kosmetyczne, mimo tego trudno znaleźć kosmetyki z tym olejem. Zawiera znaczną ilość nienasyconych kwasów tłuszczowych, przede wszystkim linolowego, oleinowego i kwasu alfa-linolenowego (ALA). Szybko się wchłania, nie pozostawiając tłustej plamy na skórze. Tradycyjnie wykorzystywany jest do leczenia ran i oparzeń. Pomocny jest również w przypadku wysypki, suchości i swędzenia skóry.

Jest bardzo dobrym olejem zarówno na czas narażenia skóry poparzenia słoneczne, jak również na okres jesieni i zimy, gdy skóra narażona jest wiatr i zimno. Polecany jest jako odżywka do skóry suchej i zniszczonych włosów.

Przechowywanie i użycie: Olej kukui jest wrażliwy na utlenianie, dlatego należy zwracać uwagę by był przechowywany w szczelnym opakowaniu, w chłodnym i ciemnym miejscu. By przedłużyć jego trwałość można dodać witaminy E. Olej nie nadaje się do spożycia, wyłącznie do użytku kosmetycznego.