Melisa (melissa officinalis) / olejek eteryczny melisowy
Olejek eteryczny z melisy (Melissa officinalis), otrzymywany w drodze destylacji parą wodną liści i wierzchołków z kwiatami. Olejek charakteryzuje się świeżym, cytrynowo-ziołowym zapachem z delikatnymi nutami zielonymi i lekko gorzkimi. Główne związki aktywne to cytral (geranial i neral), β-kariofilen, geraniol, cytronelal i linalol. Dzięki tej kompozycji wykazuje silne właściwości przeciwwirusowe (m.in. wobec wirusa opryszczki HSV-1), przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, uspokajające i antyoksydacyjne. W aromaterapii stosowany jest w łagodzeniu stanów lękowych, napięcia nerwowego, bezsenności oraz w zaburzeniach trawienia o podłożu nerwicowym. W kosmetologii olejek z melisy znajduje zastosowanie w preparatach do cery wrażliwej, podrażnionej, z trądzikiem różowatym i zmianami wirusowymi. Często dodawany jest do kremów, maści, toników i produktów do pielęgnacji skóry atopowej lub z egzemą. Zwykle stosuje się go w stężeniu do 0,1–0,5% ze względu na jego intensywne działanie i wysoką bioaktywność.
Opis
Melisa lekarska (Melissa officinalis L.), należąca do rodziny Lamiaceae, jest wieloletnią rośliną zielną pochodzącą z regionu śródziemnomorskiego. Dorasta do 30–80 cm, ma karbowane, owłosione liście i drobne białe lub bladoróżowe kwiaty. Ma intensywny cytrynowy aromat. Surowcem do destylacji są świeże liście i kwitnące wierzchołki.
Skład chemiczny
Skład olejku z melisy jest bardzo zmienny, zawiera m.in.:
Monoterpenoidy cytrusowe: cytral (geranial i neral) – 30–60%
Seskwiterpenoidy: β-kariofilen, germakren D
Aldehydy: cytronelal, oktanal
Alkohole: linalol, geraniol, nerol
Estry: octan geranylu, octan linalilu
Związki fenolowe: śladowe ilości eugenolu
W śladowych ilościach: kwas rozmarynowy, flawonoidy
Właściwości kosmetyczne i dermatologiczne
Skóra:
Przeciwzapalne i łagodzące – przy trądziku, egzemie, AZS, ukąszeniach owadów.
Regulujące wydzielanie sebum – korzystne przy cerze tłustej i mieszanej.
Przeciwwirusowe – wspomagająco w pielęgnacji opryszczki (Herpes simplex).
Ujędrniające i rozjaśniające – dzięki aldehydom cytrusowym.
Włosy:
Wzmacnia mieszki włosowe, działa tonizująco na skórę głowy.
Redukuje łupież i świąd, reguluje przetłuszczanie.
Dłonie i stopy:
Pomocny przy pękającej, podrażnionej skórze dłoni.
Działa przeciwgrzybiczo i odświeżająco w produktach do stóp.
Paznokcie:
Wspomaga regenerację skórek i łagodzi drobne stany zapalne wokół płytki paznokcia.
Jama ustna i zęby:
Antyseptyczne i odświeżające – w produktach do płukania jamy ustnej (w minimalnych stężeniach).
Działa przeciwwirusowo wobec Herpes simplex – stosowany miejscowo na opryszczkę.
Właściwości farmakologiczne
Przeciwwirusowe – silne działanie wobec HSV-1, HSV-2, wirusa grypy, cytomegalowirusa (potwierdzone in vitro).
Przeciwbakteryjne – aktywność wobec Streptococcus, Staphylococcus, E. coli.
Przeciwgrzybicze – działa na drożdżaki i dermatofity.
Przeciwlękowe i uspokajające – wpływa na receptory GABA-ergiczne.
Spazmolityczne i karminatywne – rozkurcza mięśnie gładkie przewodu pokarmowego (w fitoterapii).
Antyoksydacyjne – chroni przed stresem oksydacyjnym.
Kardioprotekcyjne i hipotensyjne – obniża ciśnienie i reguluje rytm serca (działanie fitochemiczne całej rośliny).
Właściwości aromaterapeutyczne
Silnie uspokajające i relaksujące – stosowany w bezsenności, stanach napięcia i nerwicy.
Poprawia nastrój, redukuje lęki i niepokój – jeden z najskuteczniejszych olejków w stanach emocjonalnych.
Stymuluje koncentrację i redukuje migreny.
Ułatwia zasypianie i działa antydepresyjnie.
Toksykologia i bezpieczeństwo
Maksymalne stężenie dermalne: do 0,9% (wg IFRA).
Może działać drażniąco w wyższych stężeniach – aldehydy (cytral, citronellal) są potencjalnie uczulające.
Niewielkie ryzyko fotouczulające.
Nie stosować nierozcieńczonego na skórę.
Bezpieczny w zalecanych dawkach dla dorosłych.
Nie zalecany w ciąży (zwłaszcza I trymestr).
Profil zapachowy
Zapach: świeży, cytrynowy, lekko ziołowy, z nutą miodu i zieleni.
Łagodniejszy niż cytryna, mniej „ostry”, bardziej balsamiczny.
Nuta głowy – dobrze wkomponowuje się w kompozycje cytrusowo-ziołowe.
Kompatybilność
Zapachowa:
Dobrze łączy się z:
lawendą, cyprysem, rumiankiem, szałwią, geranium
cytryną, bergamotką, mandarynką
wetiwerią, drzewem sandałowym
Chemiczna:
Kompatybilna z lekkimi olejkami aldehydowymi i ziołowymi.
Unikać łączenia z ostrymi fenolami (np. tymol) – może potęgować właściwości drażniące.
Trwałość chemiczna
Średnia trwałość (powyżej 2 lat)
Wrażliwy na utlenianie – aldehydy cytrusowe szybko się rozkładają.
Przechowywać szczelnie, w chłodnym, ciemnym miejscu.
Zastosowanie i dawkowanie
Kosmetyki:
Kremy do twarzy (łagodzące, przeciwtrądzikowe): 0,05–0,2%
Toniki do cery mieszanej: 0,05–0,15%
Maści na opryszczkę i podrażnienia: do 0,3%
Szampony i lotiony do skóry głowy: 0,05–0,1%
Aromaterapia:
Dyfuzor: 2–4 krople (zwłaszcza na noc)
Masaż relaksacyjny: 0,5–1% w oleju bazowym
Aromatyczna kąpiel: 3–5 kropli w bazie tłuszczowej
Mydła:
Wrażliwy na temperaturę i pH – najlepiej dodać po saponifikacji.
Utrzymuje delikatny zapach – 0,3–0,6%
Świece:
Kompozycje świec odprężających i wspomagających sen – 0,5–1,5%
Inne zastosowania
Stosowany w inhalacjach w terapii infekcji dróg oddechowych.
Składnik preparatów przeciwlękowych (np. w terapii dziecięcej, geriatrycznej).
Używany w preparatach do aromatyzacji szaf, pościeli, wnętrz.
Zastosowanie spożywcze
Nie zaleca się spożycia olejku eterycznego z melisy – brak statusu GRAS.
Olejek może być toksyczny dla wątroby i układu nerwowego w większych dawkach.
Zastosowanie wewnętrzne
Tylko pod nadzorem specjalisty.
Nie zaleca się stosowania olejku doustnie ze względu na potencjalne działanie drażniące i hepatotoksyczne.
Interakcje: możliwe z lekami uspokajającymi, przeciwpadaczkowymi i nasennymi (efekt synergii).
Czy wiesz, że?
Nazwa melisy pochodzi z greki, w której „melissa” oznacza pszczołę.
W średniowieczu była składnikiem Eliksiru Karmelitańskiego – toniku na serce i nerwy.
W starożytnej Persji stosowano ją jako środek na melancholię.
Ekstrakty z melisy mają zastosowanie w leczeniu opryszczki (HSV) – potwierdzone klinicznie.
Uprawiana w ogrodach zakonnych jako roślina o „czystym duchowym zapachu”.
W aromaterapii określana jako „esencja serca i spokoju”.