Imbir (Zingiber officinale): Olejek eteryczny z kłączy imbiru

Imbir pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej, Chin i Indii. Jest wysoką dorastającą do 2 metrów byliną. W Azji uprawiany jest od co najmniej 3 tys. lat. Był jedną z pierwszych przypraw, która trafiła do Europy Jedwabnym Szlakiem. Od czasów starożytnych był używany jako przyprawa, a także stosowany jako jeden z bardziej cenionych leków. Imbir pobudza cyrkulację krwi, oczyszcza ciało i obniża cholesterol, łagodzi ból gardła, kaszel, niestrawność, wzdęcia, kolkę, biegunkę i zapobiega chorobie lokomocyjnej. Uważany jest za afrodyzjak, a w niektórych rejonach Azji w postaci suszonej stosowany jest jako środek antykoncepcyjny.

Kłącza imbiru wyglądają jak guzowate palce i zawierają żółty, aromatyczny miąższ o charakterystycznym zapachu. Rozgrzewający, piekący smak powodowany jest przez gingerol, natomiast za zapach odpowiadają olejki lotne. Wydobywając je z imbiru za pomocą destylacji parą wodną otrzymuje się olejek eteryczny.

Olejek imbirowy jest znany jako afrodyzjak i doskonały środek pobudzający. Stymuluje układ trawienny, działa wiatropędnie, przeciwgorączkowo, przeciwbólowo, antyseptycznie. Poleca się go w przypadku impotencji, słabej przemianie materii, wzdęciach, bólach reumatycznych, by zapobiegać chorobom zakaźnym. Jest również dobrym środkiem zapobiegającym chorobom dziąseł.

W aromaterapii czysty olejek imbirowy stosuje się zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie. Wewnętrznie 1-2 krople, trzy razy dziennie. Zewnętrznie: miejscowo na bolesne obszary, rozcieńczony w alkoholu lub oleju roślinnym.

Zastrzeżenia: Przedawkowanie może spowodować skurcze jelit. Nie poleca się stosować na twarz i szyję.