Opis

Miodla indyjska (Azadirachta indica) jest średniej wielkości wiecznie zielonym drzewem występującym w klimacie podzwrotnikowym. Pochodzi z subkontynentu indyjskiego, z którego rozpowszechniła się na inne obszary. Drzewo to jest wybitnie przystosowane do bardzo wysokich temperatur i braku wody. Jest jednym z niewielu gatunków drzew, które mogą rosnąć na ubogich w składniki odżywcze i wodę półpustynnych terenach Azji i Afryki. By przeżyć w tak niesprzyjających warunkach wykształca rozbudowany system korzeniowy, który potrafi wycisnąć ze spalonej ziemi resztki wilgoci, na czas przedłużającej się suszy zrzuca liście, a dodatkowo ma wyjątkowo skuteczne mechanizmy obrony przed szkodnikami – wytwarzając substancje toksyczne dla owadów, w tym termitów. Tę właściwość miodli wykorzystuje się do produkcji ekologicznych preparatów do zwalczania szkodników roślin w rolnictwie.

Miodla jest rośliną miododajną, jej białe kwiaty są źródłem nektaru dla pszczół. Niewielkie, zielone owoce miodli z pestką w środku przypominają niedojrzałe śliwki. Dojrzałe nabierają złoto-żółtej barwy. Znajdujące się w pestkach jądra zawierają ok. 45% tłuszczu i z nich tłoczony jest olej.

Olej jest lepki, aromatyczny, koloru brązowego. Jak na olej nierafinowany jest wyjątkowo odporny na jełczenie i może być przechowywany nawet dwa lata. Jest naturalnym pestycydem, który może być używany do zwalczania i odstraszania owadów. Jest toksyczny dla insektów, ale nie dla ludzi i zwierząt. Stosowany jest jako składnik profesjonalnych preparatów przeciwko pluskwom i wszom. Może być używany u zwierząt by chronić je przed pasożytami, w tym przed kleszczami.

Olejowi z miodli przypisuje się ponad sto różnych właściwości leczniczych. Działa przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo, przeciwgrzybiczo, przeciwzapalnie, zmniejsza ból, łagodzi objawy uczulenia. Jest bogaty w substancje, które wspomagają leczenie chorej skóry i przyspieszają jej gojenie. Stosowany miejscowo pomaga w przypadku grzybicy stóp i paznokci, brodawek, opryszczki. Łagodzi świąd i zaczerwienienie powstałe w wyniku np. pogryzienia prze owady.

W Indiach jest szeroko stosowany w produktach higieny osobistej, do pielęgnacji ciała, mydłach, pastach do zębów, produktach do pielęgnacji włosów. Stosowany jest do leczenia zmian chorobowych skóry, w tym powodowanych przez takie choroby jak egzema, łuszczyca, grzybica, świerzb, ospa wietrzna, syfilis. Używany szczególnie w przypadku dolegliwości o charakterze przewlekłym. Olej z miodli pomaga pozbyć się wszawicy i łupieżu. W pielęgnacji zębów (np. jako składnik past do zębów) pomaga zmniejszyć obrzęk i krwawienie z dziąseł, likwiduje bakterie powodujące stany zapalne dziąseł i zębów.

Olej z miodli jest skuteczny a przy tym łagodny, co czyni z niego idealny składnik preparatów do codziennej pielęgnacji skóry. Bogaty w kwasy tłuszczowe i substancje aktywne nawilża i chroni skórę, a w razie potrzeby wspiera jej regenerację i gojenie. Mankamentem jest jego zapach, ale to jest niska cena za cenne właściwości. Ponadto w większości przypadków olej stosuje się w rozcieńczeniu, szczególnie jeśli jest składnikiem konkretnych preparatów. Do rozcieńczenia można użyć obojętnego oleju, np. migdałowego. W 100% stężeniu stosuje się rzadko, głównie miejscowo na ograniczone obszary skóry. W razie potrzeby można dodać olejki eteryczne, aczkolwiek skorygowanie zapachu może być dość trudne. Polecane olejki eteryczne to: drzewo herbaciane, lawenda, szałwia, rozmaryn, sosna, ylang-ylang, geranium, majeranek, goździki, gałka muszkatołowa, cynamon.