Rozmaryn ct. cyneolowy (Rosmarinus officinalis): Olejek eteryczny z ziela

Rozmaryn lekarski jest wieloletnim, wiecznie zielonym krzewem wysokości do 2 m, o wijących się pędach. Rośnie dziko w rejonie śródziemnomorskim a uprawiany jest w całej Europie. Był uprawiany przy domach już w starożytności, ponieważ miał chronić przed złymi duchami. Sławę rozmarynowi przyniosło lekarstwo zwane wodą królowej węgierskiej, niezwykle cenione za swoje właściwości w XVII i XVIII wieku. Lekarstwo miało leczyć wszelkie dolegliwości, a także używane było przez ówczesne damy do pielęgnacji ciała. Według legendy mikstura pochodzi od świętej Elżbiety, królowej Węgier, która ciężko chora na podagrę powróciła do zdrowia i odzyskała urodę za sprawą lekarstwa.

Podstawowe właściwości:

Olejek działa antyseptyczne, przeciwreumatyczne, odtruwająco, moczopędnie, tonizująco na układ krążenia, przeciwinfekcyjnie, przeciwprzeziębieniowo i mukolitycznie (rozrzedza zalegający śluz). Jest wskazany w zapaleniu migdałków, dolegliwościach wątroby, kamieniach żółciowych. Również działa kojąco na układ nerwowy. W medycynie jest zalecany jako składnik maści przeciwreumatycznych, przeciw oparzeniom i owrzodzeniom. W kosmetyce rozmaryn jest stosowany w połączeniu z innymi olejkami jako odświeżający i dezynfekujący dodatek do kąpieli oraz w mieszankach do włosów. Olejek rozmarynowy używany jest do mydeł, płynów po goleniu, logionów, szamponów oraz składnik niektórych perfum. Nie poleca się go do maseczek, ponieważ dłuższe stosowanie może spowodować podrażnienia.

Zewnętrznie: Inhalacje. Masaż, olejek należy rozpuścić w oleju roślinym.

Wewnętrznie: 2 krople dwa lub trzy razy dziennie, po posiłku. Dodać do gorącego mleka, miodu lub cukru.

Uwaga! Nie stosować w czasie ciąży, u chorych na nadciśnienie tętnicze lub padaczkę.

Polecane olejki do mieszanek z olejkiem rozmarynu: Bazylia, bergamotka, cedr, kadzidłowiec, imbir, cytryna, pomarańcza, mięta pieprzowa